Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi.

Bugünlerde Nilgün Marmara çıkıyor karşıma sıklıkla. "…Çocukluğun kendini saf bir biçimde akışa bırakması ne güzeldi. Yiten bu işte!.." diyen şair. Belki yoga ile aradığımız bağ tam da bu işte. Çocuksu bir saflık ve coşkuyla hayata teslim olmak, geçen zamanın daralttığı algılarımızla sınırlamaksızın… İncinmişliklerin, kırılmışlıkların bedende bıraktığı izlerle karşılaşarak, onların hayattan çaldıklarını geri almak ve yaşamak; doyasıya yaşamak.