15 Kasım 2013
Bu sabah 'ashtanga led class’ın sonunda savasana’da yatarken, doğada, sessizlik içinde, durgun suyun üzerindeki bir teknede uzanmış gibi hissettim kendimi.
Sanki martılar uçuyordu üzerimde, görmesem de gökyüzünün mavisini içimde hissettim. Zihnim öyle dingin, bedenim öyle gevşekti ki… Ken’in söylediği mantralarla bilincimin farklı katmanları dalgalandı. İşte her şey bu an için di mi? İstanbul’un orta yerinde de olsam, bedenime doğaya ait olduğunu hatırlatmak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder